مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران با نمایش دستاوردهای نوین خود در حوزه‌های بیوتکنولوژی کشاورزی و زیستی، میزبان بازدیدکنندگان و فعالان اقتصادی این حوزه در نمایشگاه اکسپو تهران۲۰۲۵ بود. این مرکز با معرفی محصولات و فناوری‌های نوین، گامی بلند در جهت خودکفایی و توسعه پایدار کشور برداشت.
در اقدامی هدفمند برای پیوند آموزش دانشگاهی با ظرفیت‌های ملی و ترویج فرهنگ حفاظت از تنوع زیستی، جمعی از دانشجویان رشته زیست‌شناسی دانشگاه فرهنگیان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۴ از بانکهای زیستی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران مستقر در مجتمع تحقیقاتی شهدای جهاد دانشگاهی و بانک سلولهای انسانی و جانوری بازدید کردند.
در جریان نشستی مشترک میان دکتر محمداسماعیل قیداری، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دکتر افشین زرقی، معاون پژوهشی دانشگاه، و دکتر حسین شاهسوارانی رییس مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، بر توسعه همکاری‌های مشترک در حوزه‌های زیست‌بانک، ژنتیک و پژوهش‌های نوین تأکید شد.
اهمیت حفاظت از ذخایر ژنتیکی و زیستی کشور به عنوان سرمایه عظیم ملی و رکن اصلی تحقیقات و پژوهش ها و پیشرفت در حوزه های مختلفی همچون بیولوژی و بیوتکنولوژی به خصوص بهره برداری از این ثروت خدادادی در زمینه های امنیت اقتصادی، امنیت سلامت و امنیت غذایی، بهانه ای شد تا در گفت و گو با حسین شاهسوارانی سرپرست مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران وابسته به سازمان جهاد دانشگاهی به واکاوی و بررسی این موضوع بپردازیم.
محققان مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران* با راه‌اندازی "پروژه ملی ایجاد بانک مواد ژنتیکی مرجع و گواهی‌شده (CGRMs) " کشور ایران را به جمع کشورهای پیشرفته در ارائه سازه‌های ژنتیکی استاندارد وارد کردند. این اقدام که در مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران وابسته به جهاد دانشگاهی انجام شده، فاز اول خود را با ایجاد بانک سازه‌های ژنتیکی برای ویروس‌های تب دِنگی، تب زرد، آبله میمون، زیکا و چیکونگونیا آغاز کرده است.
رییس مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران( وابسته به جهاددانشگاهی)، به مناسبت روز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی، بر اهمیت حفاظت از این منابع ارزشمند به عنوان یک سرمایه ملی تأکید کرد و آن را یکی از ارکان توسعه پایدار کشور دانست.
بانک سلولهای انسانی و جانوری مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران با هدف حفاظت از گونه‌های ارزشمند جانوری، امکان ذخیره‌سازی و نگهداری نمونه‌های بافت، سلول و DNA را فراهم کرده است. این فناوری علاوه بر حفظ ذخایر ژنتیکی، زمینه‌ای برای تحقیقات آینده و برنامه‌های شبیه‌سازی حیوانات را مهیا می‌سازد.
